“Ja … dat zit helemaal vast …” zeg ik enigszins mismoedig, “en ik voel er eigenlijk niet zoveel voor om daarin rond te gaan woelen …”
Het ruikt ook niet bepaald aantrekkelijk, en ik zie korreltjes mais ronddrijven in het bruinige water.
De buurman ziet het ook: “Ja, wij eten veel mais …” zegt hij bijna verontschuldigend.
Hij staat er ook wat mismoedig bij. Misschien hadden ze geen ervaring met een fossa – een septic tank. Had ik ook niet, stadskind dat ik ben. Ik kan me nog wel herinneren dat wij ooit terpentine en verfresten door de gootsteen spoelden, en de kwasten daar schoonmaakten. Warme kraan hard aan, en goed borstelen. Etensresten van de borden – goed proppen in die afvoer!
Geen wonder dat we nu te maken krijgen met klimaatverandering. De natuur pikt het niet meer. En de septic tank ook niet
In mijn onwetende onschuld heb ik nog wel eens een overbodige en niet-meer-zo-fleurige bloemkool door het toilet proberen te spoelen. In stukjes, dat dan weer wel, maar toch werkte het niet. De loodgieter stak zijn hand in een grote plastic zak en vervolgens onvervaard in de pot, om ‘m met een paar bloemkoolroosjes en een verbijsterde uitdrukking op zijn gezicht weer naar boven te halen. Ik stond er wat lullig bij …
Nu ben ik al jaren de trotse (!) bezitter van 3 fossa’s – zonder problemen
Eh, dat wil zeggen, behalve die éne keer, toen er iemand een luier door de w.c. gespoeld had. Hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben – Joost mag het weten, maar wij zaten met een enorme uitdaging. We hebben een heel terras open moeten breken om te ontdekken wat het precies was.
Dat was de tijd dat ik alles leerde over pvc-pijpen, riolering, wat wel en wat niet met een septic tank
Nou, ik zal je zeggen: ook al zit je nog zo aangesloten op een pracht van een stadsriolering, een luier door de w.c. spoelen is nooit een goed idee! En nu we het er toch over hebben: doe de verlepte bloemkool maar liever in de biobak. (Die hadden we toen nog niet, hè!)
Ik heb totaal geen zin om weer mijn hoofd – en de boel open – te gaan breken om te ontdekken wat er mis gegaan is. Je moet alles 1 keer gedaan hebben in je leven; dit is afgevinkt. Ik verzin snel Plan B – en bel de aannemer voor hoeveel een nieuwe fossa is.
De gemeente is weliswaar bezig met het aanleggen van riolering, maar dat duurt al een jaar of twee, en geen idee wanneer dat dan eindelijk een keer werkelijkheid wordt. Bovendien: ik ben wel fan van fossas*. Het werkt uitstekend, als je maar zorgt dat je er de goeie dingen in blijft stoppen.
Mais: uitstekend! Bleekmiddelen: uit den boze! Een vergeten kilootje kip kun je er zo in gooien, daar smullen de fossa-bacterieën van
Na een week langs gaan en bellen, staan ze dan ineens op de stoep. Verrassingen, daar houden aannemers erg van – maar okee, dit is een prettige verrassing. Sérgio rijdt doelbewust de kleine graafmachine naar de plek des onheils en begint met het goede werk.
Beetje decadent gevoel overvalt me. Soort van: ik ben dit bankstel een beetje beu, dus laten we maar een ander huis kopen. Maar het gaat wel lekker snel, en het is in 1 dag opgelost!
Laat mij dan maar decadent wezen …
*Wij mogen zelfs onze fossas tot in de eeuwigheid blijven gebruiken! Jep, je moet er een vergunning voor hebben, zoals met alles hier in Portugal. Maar je mag nog wel een ongelicencieerde puf laten …