Ze sluipt weg als ze me ziet aankomen. Daar trappen we niet nog een keer in – heel vriendelijk en lief doen, en je dan achter mekaar in een afgesloten bak zetten die gaat bewegen. Doodeng! En je weet niet wat er gaat gebeuren. Die mensen zijn onberekenbaar.
Het ene moment zijn ze vriendelijk en aardig tegen je, het volgende moment grijpen ze je in je nekvel. Of je loopt gewoon ergens, en je wordt weggejaagd. Of ze sluiten je op. Of ze vergiftigen je. Uitkijken met die tweevoeters!
Het zit in het DNA van dieren, en met name portugese honden, dat je heel erg voorzichtig met mensen moet zijn.
We rijden naar Soure, naar de dierenarts van de Gemeente
Ze zit achterin te bibberen.
Ik praat maar een beetje: “Sjoetmaarroor, komtallemaalwelgoed, niksaandehand, wegaangewooneffennaardedierenarts, bejjegekmeissiekomtallemaalgoed …”
Ik heb in de loop der jaren met al die dieren in de Termas – ezels, katten en honden met name – nogal wat dierenartsen van dichtbij gezien. Van de meesten, neem me niet kwalijk, heb ik de indruk dat ze het beroep niet zozeer uit dierenliefde zijn gaan uitoefenen, maar meer omdat het leuk verdient. Vooral als je de medicijnen erbij verkoopt. Sommigen lijken wel vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie.
Nu waren sommige honden ook niet erg beste staat als ik ermee aan kwam
Met name ééntje was niet aantrekkelijk – we hadden ‘m Wolfje genoemd, omdat-ie een kop van een wolf had. Dat klinkt leuk, maar de rest was een schaap, met een enorm dikke vacht. Daaronder had-ie het roze vel van een varken, één blauw en één bruin oog, en hij was zo dom als wat.
Hij had waarschijnlijk z’n hele leven vast gezeten (en dan leer je ook niet veel), want hij had nog een stuk afgebroken touw om z’n nek toen ik hem tegen kwam. Op dat moment reed ik in volle vaart naar het stationnetje Bifurcação de Lares om iemand naar de trein te brengen, en toen ik hem zag, wist ik al dat ik er niet weer voorbij zou kunnen rijden op de terugweg.
Je komt wel wat zielige scharminkels tegen, maar dit was één van de ergste
Het was een warme julidag, en hij liep volkomen verwilderd met zijn dikke schapenvacht over de weg. Hij was letterlijk en figuurlijk helemaal de weg kwijt.
Hij had een wegrottend oor. En verder was-ie erg dom.
Met hem ben ik langs een aantal dierenartsen geweest, samen met mijn zus, die een indrukwekkende medische kennis heeft en zei dat een dierenarts gewoon het oor een stukje kon afsnijden en weer netjes dichtnaaien. Daarmee zou het wel genezen. Maar alle dierenartsen keken naar Wolfje alsof ze een pestlijder zagen, en weigerden om hem zelfs maar aan te raken. Zo erg was het nou ook weer niet – we hadden hem al in bad gedaan.
We hebben zelfs ’s een pup in de vuilcontainer gevonden!
Toch een verrassing, als je je vuilniszak wilt weggooien, en er kijkt zo’n dodderig koppie naar je op. Wij willen geen puppies meer. Het is een paar keer gebeurd, heel schattig en lief, maar je hebt er nogal wat werk aan.
De laatste jaren wordt het minder, al die aanlopertjes
Er wordt veel meer voorlichting gegeven, er is betere opvang, en je kunt indien nodig bij de gemeentelijke dierenarts terecht als je een aanlopertje wilt adopteren. Dan kost zo’n verplichte chip, paspoort en inentingpakket weinig. Dat kan iedereen zich veroorloven, maar je wordt wel gescreend.
Logisch, anders komt iedereen met z’n hond bij de dokter …
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen. We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 6 vakantiehuizen, 4 gastenkamers, een kampeerterrein en een een heleboel leuke dingen om te doen. Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
We hebben leuke aanbiedingen op onze site.
Je kunt je abonneren op het blog:
[mailerlite_form form_id=2]
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest, en op maandagochtend op LinkedIn.