[et_pb_section admin_label=”section”]
[et_pb_row admin_label=”row”]
[et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Text”]Nou dacht ik dat ik het zo mooi voor mekaar had. Alles tiptop gepland.
De nieuwe studenten zouden half maart komen. Half maart is op mijn kalender richting de 15e.
Niet zo gek dat ik dan denk: mooi, dan kan ik prima van 7 – 14 maart naar Nederland. Effen met m’n oudste zoon knuffelen, en familie en vrienden opzoeken.
Prima planning, gooit dat verhipte coronavirus roet in het eten!
De studenten, dat zijn 2 nieuwe stagiaires die via de Hogeschool Leeuwarden hier een paar maanden komen logeren. Ze gaan onder andere de effecten van de bosbranden bestuderen. De vorige ploeg had een uitgebrande boom mee naar huis gebracht, en daar was veel belangstelling voor. Dat schijnt heel bijzonder te wezen. Vind ik ook, maar dan meer vanuit een kunstzinnig standpunt.
Deze twee stagiaires zullen weer verder gaan met hun mysterieuze bezigheden (zie het vorige blogje).
Wat hun bezigheden zijn – daar bemoei ik me niet mee
Ik zorg alleen maar voor de randvoorwaarden – een schoon gezellig huisje; informatie over de omgeving; ze kunnen de was inleveren en weer ophalen – van die dingen. Mocht er een dingetje zijn met een auto-ongelukje of een probleempje met de gezondheid, dan ben ik er om te helpen.
Deze twee konden niet wachten tot half maart.
Ze zijn al onderweg. Daar ga ik dan met m’n planning! Precies als ik wegga, komen zij aan. Nu is er niet veel aan de hand, want zoon Broes is er, en pleegzoon Hugo. Zij zijn prima in staat om die twee te ontvangen en rond te leiden. En ik neem aan dat het pittige meisjes zijn, want ze komen het hele eind rijden, van Nederland naar Portugal. Toch een avontuur als je nog geen 20 bent …
Maar nu hebben we nog een akkefietje – het coronavirus
Donders! Dat is minder makkelijk op te vangen. Een vliegveld, en vooral een vliegtuig is waarschijnlijk een pretpark voor een virus. Hoe mooi kun je het hebben? Ze springen opgetogen van mens naar mens – volop verse aanvoer. Weten wij veel? Je ziet ze niet!
Een paar van mijn familieleden zijn al rond de 80. Dan loop je wat meer risico, schijnt het. En mijn schoonnicht is zwanger. Idem.
Ik zou het toch wel erg beroerd vinden als ik zo’n coronavirusje als een “cadeautje” zou meenemen!
Tot een paar dagen geleden had ik de troost, dat er in Portugal geen gedocumenteerde coronavirus-gevallen waren. Jammer genoeg is dat geruststellende gevoel de grond in geboord, want wij hebben er nu ook 5*. Nu zitten wij natuurlijk prima in de buitengebieden, wij zijn al geïsoleerd van onszelf. Op het moment weinig verloop van gasten, want winter, dus ik zal het van thuis niet meenemen.
En ik ben ook niet bang voor mezelf, want mijn weerstand heeft zelfs een tetanusbesmetting de kop ingedrukt, een paar jaar geleden. ’t Is meer dat je die dingen niet ziet. Als ze nu zo groot en kleurig waren als op die foto’s die ze steeds op het journaal laten zien, maar helaas … je weet niet wat je allemaal meesleept.
Maar ‘k heb er wat op gevonden hoor! Kijk ‘s:
* Dat was 5 gevallen op het moment van schrijven op donderdag. Een paar uur later: 9 zieken. Hm. Ik ben reuze benieuwd wat het op zondag zal zijn, als jullie dit lezen.
[/et_pb_text][/et_pb_column]
[/et_pb_row]
[/et_pb_section]