Home » De kunst van het toekijken

De kunst van het toekijken

“Neeneenee, jij doet helemaal niets! We gaan het op de traditionele manier doen”, zeg ik opgewekt omdat mijn onderhoudsprobleem in theorie is opgelost, “Jij bent erbij om toezicht te houden, ik ben erbij om een handje toe te steken, Kors staat erbij om ernaar te kijken en opmerkingen te maken, en Broes doet het werk.”

blog_de-kunst-van-het-toekijken

We lachen allebei.

“O ja, bijna vergeten”, voeg ik toe, “en Net komt zo nu en dan even langs om te kijken of het goed gaat, en om te waarschuwen dat de koffie klaar is. En dan krijgen we “vijf pik van de baas” en dan gaat het weer door.”

We zijn over de whatsapp aan het overleggen hoe een zwaarmoedig muurtje het best behandeld kan worden.

Zoals elke huiseigenaar weet, heb je weleens wat onderhoud aan je huis

Een dingetje hier, een reparatietje daar, een lekkende kraan of een groezelige muur die nodig geverfd moet worden. Wij hebben hier niet één, maar acht huizen, dus er is altijd wel wat. En er wordt ook altijd verbeterd, dus wij zijn lekker bezig in de winter.

Nu hebben we last van een muurtje dat scheurt. Het is niet ernstig, maar je moet er wel wat aan doen. Er gaan ankers in, is zojuist besloten.

Ik heb het gelukkie om een technisch adviseur te kunnen raadplegen. Mijn zwager Dick is van alle markten thuis, een handige Harrie, en dat is erg prettig. ‘k Heb wel veel geleerd hier, maar ik weet nog lang niet alles!

Met ernstiger onderhoud is de procedure meestal:

het probleem definiëren – aan diverse mensen vragen wat zij ermee zouden doen – je gezonde verstand blijven gebruiken en je budget in de gaten houden – het voorleggen aan de technisch adviseur (degene die je voor 100% vertrouwt) – effen tijd om na te denken – knopen doorhakken.

Soms zijn die knopen het ingewikkeldst

Soms kom ik in een stadium dat ik denk: we gooien de hele boel plat en we beginnen opnieuw!

Maar dan moet het wel erg zijn hoor. Zoals met de laatste lekkage, gelukkig alweer jaren geleden. Dat duurde een paar dagen voordat we de diagnose konden stellen.

Zonder diagnose geen behandeling, dus dat was best wel frustrerend

Uiteindelijk viel het heel erg mee. Gewoon een lekje in een verbinding, die moest even wat vaster gedraaid met een nieuw rubber erin.  ’t Was gewoon precies op de verkeerde plek: boven een plafonnière. Er zat alleen een gipsen plafonnetje tussen.

En tja, electriciteit en water willen niet samen.

Dit muurtje heeft een speciale behandeling nodig

Het is aan twee kanten gemozaïekt. Daar ga je niet zomaar even in staan hakken, dat mag wel met wat meer subtiliteit.

Maar goed, de oplossing is er. En de uitvoering komt eraan.

blog_de-kunst-van-het-toekijken

 

Op de traditionele manier.

Kijken, kijken, en erbij blijven.