Er ligt een grote vlek op de grond van de adega onder de bosmaaier. Ik doe net alsof ik het niet zie. Ik pak er één en ga.

Daarna laat ik ‘m weer achter in de werkplaats

Er ligt een grote vlek onder de bosmaaier op de grond van de werkplaats. Ik doe net alsof ik het niet zie. Ik pak wat ik nodig heb en ga.

Maar als de bosmaaier niet start, houdt het op. Dan valt het niet meer te negeren. Twee vlekken betekent: lekken. Hij lekt. Olie of benzine. Alletwee niet goed. Maakt niet uit wat, want hij doet het toch niet.

“Geeft niks”, zeg ik tegen mezelf, “we gaan gewoon naar de bosmaaier-maker, en dan mag ik als troost een lekkere meia-de-leite met een bolo bij de pastelaria.”

“Geeft niks” wordt meer en meer mijn motto

Als je een dorpje te onderhouden hebt (6 huizen, 4 kamers, een badhuis en 2,5 hectare terrein) dan is het wel prettig als je er wat laconiek onder kan blijven. Ik train mezelf dus om onaangetast en positief te zijn.

Cirkelzaag bot? Geeft niks, brengen we ‘m gewoon naar de timmerwerkplaats aan de overkant van de vallei. Effen een week geduld.

Die leuke schoenen, die ik bestelde op het internet, nét iets te klein? Pech gehad, maar geeft niks, kunnen ze naar de Verkleedkamer.

Reservering van 3 weken gaat niet door na een lange correspondentie met veel vragen (“Na lang aarzelen hebben we toch voor Frankrijk gekozen”)? Jammer, geeft niks, het was voor eind juli dus er komen heus nog wel andere kandidaten.

Na een nat voorjaar eindelijk tijd om te gaan maaien, maar dan is de bosmaaier kapot? Geeft niks, we hebben er drie, dus dan pakken we een andere.

En dan gaan we dus naar senhor Mário de bosmaaier-maker, een hele aardige man, die veel verstand heeft van die dingen

Ik word niet enthousiast begroet, en dat snap ik wel. De grond van zijn werkplaats ligt bezaaid met bosmaaiers. Senhor Mário heeft blijkbaar genoeg te doen. “Ik heb er geen haast mee”, zeg ik geruststellend, want ik wil de man niet meer belasten dan hij blijkbaar al is. Hij heeft ook nog ’s problemen met zijn gezondheid, vertelt hij; al die kapotte machines en hij zelf ook niet helemaal heel.

Hij moet blijkbaar even zijn ongenoegen spuien. Geeft niks, is prima, dat willen we allemaal weleens

De “geen haast” aanpak werkt altijd uitstekend. Het is ook waar – ik kan een andere bosmaaier nemen, dus ik heb ook echt geen haast. Na een week wordt ik gebeld dat-ie klaar is.

“Het was niks”, zegt senhor Mário nu haast stralend, “de schroefjes van de tank waren wat losgetrild en ik heb … heel technisch verhaal waar ik geen moer van begrijp … de carborateur is dus nu ook weer bijgeslepen … “

Het was niks, en het kost ook niks, ondanks dat hij er blijkbaar toch een tijdje mee bezig geweest is

Dat valt niet onder de categorie “Geeft niks” – dat is grote klasse. Service van de zaak, kom daar nog ’s om!