Tja … daar zitten we dan, midden tussen onze goede voornemens in de eindeloze en beetje sombere maand Januari. Je bent een beetje van de wap, omdat je je vertrouwde routines kwijt bent, en misschien wel voorgoed! (Projectie, L.?)

Ze noemen deze maand tegenwoordig: Droge Januari

Ik vermoed dat dag 1 van deze maand de dag is, waarop het minste gerookt en gedronken wordt. Als ik me tenminste de zee van peuken, lege flessen en aangeschoten mensen voor de geest haal, waar je op oudejaarsnacht in Figueira je nek over breekt, kan ik me niet anders voorstellen dat er een hele grote groep mensen is die kreunend denkt: “Oooooo … ik drink nóóit meer …. “ en vervolgens weer achterover valt in bed. Om daar als dood te blijven liggen tot de 3e.

Zilveren randje: al 3 dagen je goede voornemens waargemaakt. Check!

Die scène met de flessen dateert van jaren geleden, toen ik de jongens en hun vrienden naar Figueira bracht om daar feest te gaan vieren. Dan reed ik gauw terug naar de rust van de Termas, en kwamen ze ’s ochtends met de eerste trein naar huis.

Merkwaardige maand, die droge Januari

Ik weet niet hoe het met jullie is, maar als je toevallig niet jarig bent in deze maand, is er niets feestelijks om naar uit te kijken. Ik vind de confrontatie met de felrealistische werkelijkheid altijd nogal heftig – januari is duidelijk niet mijn favoriete maand.

Wat zeur je nou? – zul je zeggen – je zit daar lekker in de zon. Dag in, dag uit: zon! We krijgen een 10 van Weeronline.

Jawel, dit is ook luxe geklaag

Het is weliswaar wat moeilijk om (vroeg) op te staan, dat wil zeggen: vroeg, daar dénk ik niet eens aan. Als het rond half negen is, is het vroeg genoeg. Een mens slaapt ook een stuk meer, in de winter, jullie niet?

Eerst maar ’s een ontbijtje in de door het water verwarmde zaal. Heerlijk daar. Goed boek erbij, dan wordt het toch al snel half tien voordat het werk begint. Voordeel van eigen baas zijn. Hoewel ik ook wel een zeikerd kan zijn hoor! De interne discussies zijn zo nu en dan heftig: “Als je nou niet zorgt dat je vandaag een aardig videootje op je Facebook zet, dan … “ “Ja, wat dan?” vraag ik mezelf dan uitdagend, “ontsla je me dan?”

“Je weet precies wat ik bedoel!” zeg ik dan streng tegen mezelf, en inderdaad: natuurlijk weet ik precies wat ik bedoel. “Jaha, ik doe het heus wel”, sputter ik dan nog wat tegen, in de wetenschap dat ik er écht niet meer onderuit kom.

In het kantoor zit je ’s ochtends te verkleumen: ’t is vooral koud in die droge Januari

Alles is gebouwd op de warmte buiten houden, dus met de deur en de gordijnen open gaat het wel. Verwarming hebben we daar niet, naar goeie ouwe portugese traditie. ‘k Ben gister nog in een paar (nieuwe) winkels geweest, waar het personeel allemaal dik ingepakt in truien, jassen, sjaals en handschoenen loopt te werken.

Ja, het is een zonnige winter. Heerlijk!

Van half twaalf tot een uur of vier, zeker. Als je in de zon zit, dan. Ik zit achter de keuken te lunchen, en moet me half uitkleden om het te kunnen uithouden. Je wordt gestoofd daar. Pufpuf!

Moet ik toevallig even naar voren, naar het dorpsplein, omdat er mensen langskomen die iets willen vragen over het water of over de kamers, staan ze kleumend in hun dikke jassen te wijzen naar mijn blote voeten: “Olhe! A senhora não é portuguesa, pois não?” (de senhora is geen portugese zeker?)

Ik voel de kou me bekruipen, want het temperatuursverschil is ongeveer 20 graden. In 20 stappen knal je van hartje zomer naar diepvries. Het lijkt hier wel min 30!

Ik vertel de mensen gauw wat ze willen weten, geef ze een kaartje mee, en stap gauw weer terug naar mijn oventje, vast van plan om die heerlijke warmte diep in mijn botten op te slaan om kracht te hebben voor over een paar uur. Dan is ze weer weg, mijn goede vriend de zon.

Tot morgen, lieve vriend! Je maakt onze nachten weliswaar siberisch, maar onze dagen een stuk makkelijker door de ijsvlakte van goede voornemens en die sombere en droge Januari te dragen!